Korte verhalen. Een in onze cultuur ondergewaardeerde kunstvorm. Het korte verhaal wordt wel eens op school gelezen en we kopen weleens een bundel hier en daar. Maar het lijkt een moeilijk genre waar weinig lezers veel aandacht en liefde in kunnen storten.
Nu ligt dat misschien ook wel een beetje aan de manier waarop korte verhalen gepresenteerd worden. Het vraagt nogal wat van een lezer om, laten we zeggen, zes verhalen, met andere personages en andere onderwerpen, in één hap te lezen. Vaak blijven we midden in zo’n bundel hangen. Die stimulans, om het verhaal waar we al zoveel in hebben geinvesteerd af te maken, mist. Dat niet alleen, het vergt ook een andere manier van lezen. De duik is een stuk minder diep, maar het concentratievermogen moet hoger liggen. Je hebt namelijk niet zoveel tijd om dingen te ontdekken en begrijpen: gelijk scherp zijn is handig.
Laat het nu zo zijn dat de uitgever Penguin weet in te spelen op de hebberigheid van elke biliophile. Ze geven boxen uit met ‘classic mini’s’. Dit zijn kleine boekjes van zo’n 16 bij 11 centimer, met elk gemiddeld 50 pagina’s. De boxen samen bevatten 130 boekjes, maar je kunt ze ook los kopen voor 1 pond per stuk. Naast dat je hier poëzie en essays in kunt vinden, zijn de meeste boeken gevuld met korte verhalen. Binnen een uur heb je een boek uit. Binnen datzelfde uur heb je een nieuwe auteur leren kennen en heb je, in het geval van een tegenvaller, niet de moeite hoeven doen van een hele roman. Dit maakt het lezen van korte verhalen erg gemakkelijk.
Ondertussen verslind ik deze boekjes en kan ik alvast een paar favoriete korte verhalen delen. Veel van de boeken bevatten twee of drie verhalen. Hier heb ik mijn favorieten gekozen.
‘Love’ van Clarice Lispector
Brazilië
1960
Ana leeft een simpel leven, alles gaat een beetje vanzelf. Totdat ze een blinde man kauwgom ziet kauwen in de tram. Haar fantasie slaat op hol en er ontstaat een geheel nieuw leven.
‘Before going to bed, as if putting out a candle, she blew out the little flame of the day.’
‘Love’ – Clarice Lispector
‘The Gigolo’ van Françoise Sagan
Frankrijk
1975
Een oudere vrouw betaalt voor het gezelschap van een jongere man. Totdat ze weer alleen wil zijn en daarin bijna vergeet dat de jonge man wellicht aan haar gehecht is geraakt.
‘The Meek One’ van Fyodor Dostoyevsky
Rusland
1876
Een kort getrouwde man verliest zijn vrouw en probeert aan de hand van flashbacks te achterhalen wat er mis is gegaan. Draagt hij schuld? Zo ja: hoe veel dan, hoe onschuldig is hij?
‘I could see that she was still terribly afraid, but I didn’t soften anything; instead, seeing that she was afraid I deliberately intensified it.’
‘The Meek One’ – Fyodor Dostoyevsky
‘Old Water’ van Charlotte Perkins Gilman
Verenigde Staten
1911
Een huwelijkskanditdaat wordt zeer op de proef gesteld als blijkt dat de ateletische en actieve vrouw geen zin heeft in deze poëtische man, wiens idee van een wandeling onder een boom zitten is. Even lijkt het verhaal te eindigen als een Griekse tragedie, maar Gilman heeft andere plannen met haar personages.
‘The End’ van Samuel Beckett
Parijs
1946
De wereld in dit korte verhaal is donker, beperkt en de protagonist wordt door iedereen verafschuwd. Hij is een zwerver. Beckett laat ons vanuit zijn wilde facinatie voor dit leven voelen hoe een man die losstaat van alles om zich heen leeft.
Wat ik vooral waardeer is dat al deze verhalen heel anders zijn. Ze zijn natuurlijk door andere autuers geschreven, maar de varitatie in literaire stroming, tijdsperiode en onderwerpen zorgen ervoor dat elk boek een ontdekking is. De boxen bevatten nog oneindig veel andere korte verhalen die ik wil lezen: van Dorothy Parker, Jean Rhys en Yuko Tsushima om er een paar te noemen. Verwacht dus over een tijdje weer een blog waarin ik mijn favoriete korte verhalen deel!
