Het was voor corona dat ik dit boek kocht. De tijd die ongetwijfeld onze geschiedenis in gaat als het precorona tijdperk. Op de tweede verdieping van de boekhandel vond ik een kleine doorzichtige kast met Penguin Clothbound edities. Ik ben een fan van deze boeken, maar ze zijn over het algemeen prijzig. Deze kreeg ik uiteindelijk cadeau. Een perfect boek voor de zomer, leek me zo.
De tocht door dit boek, zo noem ik het maar even, want zo voelde het, was geen korte. Op Goodreads kan ik mijn leesgedrag met dit boek gedetailleerd terugkijken. Toegevoegd op 1 maart 2020, maar begonnen met lezen op 10 maart. Even voor de duidelijkheid: ik plaatst deze blog niet pas heel laat, ik las het boek pas recent uit. Het boek bevat 490 pagina’s inclusief een inleiding en glossary. Mijn eerste opmerking tijdens het lezen van het boek was als volgt:
10 mei 2020 – pagina 40
Ten eerste: de gelaagdheid van de verhalen zijn interessant. Ten tweede: deze verhalen bevatten zoveel haat richting vrouwen (tot nu toe zijn ze allemaal, vermoord, verkracht of mishandeld) en verachting van zwarte mannen. Ik weet dat ik dit soort dingen in context moet plaatsen, maar het zorgt ervoor dat dit boek moeilijk is om te lezen. Ik hoop dat niet alle verhalen zo zijn.
Een goede start dus, maar niet heus. Het meest haatvolle verhaal is het verhaal van Shahrazad, of meer: de koning met wie ze trouwt. Deze koning vindt zijn vrouw samen met haar harem terwijl ze seks heeft met een zwarte man. Iedereen wordt vermoord en de koning besluit dat hij voortaan elke avond met een maagd trouwt, haar ontmaagt en daarna vermoord. Totdat de vrouwen bijna ‘op’ zijn en Shahrazad aan de beurt is. Zij redt alle vrouwen, want ze vertelt 1001 verhalen om de koning bezig te houden.
14 maart 2020 – pagina 56
The Porter and the Three Ladies is tot nu toe een mysterieus verhaal. We ontmoeten drie zussen die samen in een huis wonen en verschillende mannen onderdak geven. Om hun leven te waarborgen, moeten ze allemaal hun levensverhaal vertellen. Is dat goed genoeg, dan worden ze in leven gehouden. Dit verhaal bevat alles, horror, fantasie, avontuur, seks en romantiek.
Dit is nog steeds mijn favoriete verhaal uit de collectie. Al was het einde, het laatste verhaal, drie keer niks. Het “gelukkige einde” was dat een mishandelde vrouw weer terug ging naar haar man.
16 maart 2020 – pagina 113
De gelaagdheid van de verhalen bevalt me nog steeds goed. Ik kan me alleen niet voorstellen dat deze verhalen aan kinderen werden verteld in een familiekring. Misschien een zeer aangepaste versie?
19 maart 2020 – pagina 154
Ik heb net ‘The Story of Nur Al-Din and Shams Al-Din’ gelezen. Het voelde als een Griekse tragedie, wat ik leuk vond. Het had een meer traditionele verhaallijn en je vergat even dat Shahrazad het verhaal vertelde.
26 maart 2020 – pagina 222
Het meest recente verhaal dat ik las was ‘Tale of Taj al-Mulúk and Princess Dunya’. Een rommelig verhaal waarin heel veel wordt gehuild en flauwgevallen. Het verhaal wil geloof ik een hoop vertellen, maar de boodschap komt bij mij niet binnen. Heel veel verliefde mannen en onbereikbare vrouwen. Erg mysterieus wel, dat vind ik leuk aan deze verhalen. Dunya was een bad ass personage.
Hierna heb ik het boek weer even teruggezet in de kast. Ik pakte het in juli weer op.
14 juli 2020 – pagina 262
Ik las net ‘The Story of Ali Baba and the Forty Thieves Killed by a Slave girl’. Dit verhaal is heel tof en leest leuk, het is alleen een beetje slecht geschreven. Het verhaal gaat over Marjana, die om haar heer te beschermen, veertig dieven vermoord. Lachen.
Blijkbaar legde ik het boek weer even weg. Want de eerst volgende update is van september.
6 september 2020 – pagina 309
Net met plezier ‘Ali, the Cairene Merchant’ gelezen, maar nu ben ik echt van plan dit boek eens uit te lezen.
9 septemeber 2020 – pagina 436
Het laatste en langste verhaal is het verhaal van de alom bekende Aladdin. Ik herken hem op geen enkele manier uit de film en tv adapties. Vooral omdat de rol van Yasmin totaal anders is en ook Aladdin niet de goedaardige dief met een schattige aapje is. Hij ontvoer “Yasmin” om haar huwelijksnacht met een ander te voorkomen, net zolang totdat hij de sultan zover heeft dat hij met haar mag trouwen. Waarna ze aan Aladdin uitgehuwelijkt wordt. Hmm, geef mij maar de Disney versie.
Ah, eind goed al goed. Terwijl Shahrazad haar verhalen vertelde, heeft ze drie zoons gekregen. Als ze haar laatste verhaal vertelt, laat ze de moordlustige koning zijn zonen zien en hij, de goedaardige liefhebbende man die hij is, besluit haar en zijn kinderen niet te vermoorden. Ondanks dat ik natuurlijk geen fan was van sommige elementen in deze verhalen, ben ik wel blij dat ik ze heb gelezen. Ze hebben veel context en idee gegeven voor de type verhalen die werden verteld. Het geeft een kijk in niet-westere folklore en daarmee heeft het gedaan wat ik graag wilde van dit boek. Een paar verhalen, zoals het verhaal van Dunya of de Three Ladies, zal ik nog wel eens lezen.
