Langzaam maar gestaagd zet mijn tocht door de Brontë boeken zich voort. Mijn voornaamste interesse ligt bij de jongste zus: Anne Brontë. Dat deed me ervoor kiezen om de afgelopen maand ‘The Tenant of Wildfell Hall’ te lezen. Een boek dat een stuk dikker is dan de voorganger (Agnes Grey), maar ook een veel voller verhaal vertelt. Dit boek deed in zijn tijd aardig wat stof opwaaien en menig lezer (ook Charlotte Brontë) was van mening van Anne niet over zo’n onderwerp had moeten schrijven. Hiermee doelden zij op een vrouw die door het slechte gedrag en dronkenschap van haar man, de benen neemt.
Dit boek riep van alles bij mij op en daarom vind ik het weer een mooie kans om een leesblog met jullie te delen. Spoiler vrij, uiteraard.
5 augustus 2020
Dit is een hele prettige editie met een fijn lettertype. Het Engels is goed te doen. Er is een inleiding van Anne Brontë zelf, geschreven voor de tweede druk. Hierin reageert ze op de verdenking dat de auteur geen man is. De Brontës publiceerde onder mannelijk pseudoniemen: Acton, Ellis en Currer Bell.
‘I make no effort to refute it, beacause, in my own mind, I am satisfied that if a book is a good one, it is so whatever the sex of the author may be.’
6 augustus 2020
De roman is in briefvorm. Dat is eigenlijk prima te lezen. Het hoofdpersonage Gilbert is een vrolijke en ik geloof was simpele jongen. Helen daarentegen draagt meer mysterie met zich mee. Ze woont zelfstandig, met haar zoontje en bediende. Ze houdt afstand van de gemeenschap en lijkt Gilbert zowel te waarderen als bedreigend te vinden.
8 augustus 2020
p. 69
Ik lees dit boek langzaam, daar is het volgens mij erg voor geschikt.
10 augustus 2020
p. 93
Soms lijkt het alsof Gilbert een beetje aandikt of vergroot voor zijn brieflezer. Ik vind het wel geinig: hij gedraagt zich wat dat betreft als een echte heer (wat hij niet is, geloof ik). Achteraf vindt hij zijn gedrag niet altijd juist, zo lijkt het wel.
11 augustus 2020
Actie!
12 augustus 2020
p. 156
Oh wow, wat geniet ik van dit boek zeg! Als iemand me nu vraagt wat mijn favoriete Brontë boek is, ga ik denk ik huilen van verwarring. Ik weet het niet!
‘Nor do I, aunt, but if I hate the sins I love the sinner, and would do much for his salvation, even supposing your suspicions to be mainly true – which I do not and will not believe.’ (p. 154)
(Ha, ik zie nu dat die quote heel leuk inspeelt op mijn dramatische uitspatting.)
16 augustus 2020
p. 217
Nog steeds een bijzonder boek. Maar ik lees het alleen in de avonden, het brengt rust om elke avond een stukje te lezen. Het religieuze aspect valt steeds weer op in Brontë boeken, Anne gebruikt het hier om personages slechte eigenschappen te geven.
‘Now I like a woman to be religious, and I think your piety one of your greatest charms, but then, like all other good things, it may be carried too far.’ (p. 213)
Het feit dat Arthur Huntingon Helen haar religieuze deugden afkeurt, maakt hem in deze context een onsympathiek persoon.
18 augustus 2020
‘Now get me a glass of wine,’ said he, ‘to remedy what you’ve done, you she-tiger! I’m almost ready to faint.’ (p. 270)
Arthur Huntington is een vreselijke man, wiens gedrag is gebaseerd op Anne’s broer Branwell (zoals vermeld in de introductie). Maar het woord ‘she-tiger’ vind ik te hilarisch voor woorden in de context van dit boek.
21 augustus 2020
p. 296
Opvallend is dat de vrouwen in dit boek elkaar allemaal proberen te helpen. Ze zitten in een gelijksoortige situatie: een slecht huwelijk. Maar er staat te veel in de weg: status, afhankelijkheid, vastzitten aan hun man.
‘I am your child’s mother, and your housekeeper – nothing more.’ (p. 323)
22 augustus 2020
p. 370
Wie is nu de echte schurk van dit verhaal?
23 augustus 2020
Anne Brontë impliceert niet alleen, ze laat alles zien! Alles wordt besproken. Het is zo moedig in deze vorm van literatuur, ongewoon ook, voor zover ik gewend ben. Ze doet het ook zo goed.
24 augustus 2020
p. 420
Helen is een complex personage. Ze is moedig, controverseel in haar acties en geeft dit boek een reden voor bestaan, maar aan de andere kant is ze soms het voorbeeld van deugd. Wellicht maakt dat haar als personage sympathieker? Behapbaarder voor de Victoriaanse lezer?
27 augustus 2020
p. 460
Oké, nu moet ik wel doorlezen!
Verlossing is een groot thema in dit boek. Wie het niet lukt, die betaalt voor zijn daden, maar diegene die hun fouten inzien, worden beloond. Enigszins bevredigend is dat wel, maar het lijkt ook wat belerend.
p. 517
Het is elf uur ’s avonds, ik hoor in bed te liggen. Maar in plaats daarvan zoek ik nu naar een tissue terwijl ik de laatste pagina’s van dit boek probeer te lezen.
p. 524
Oh. Mijn. God. Dit boek! Kan iemand me s.v.p. een nog een paar tissue’s geven terwijl ik naar romantische muziek luister en terugdenk aan alles wat ik heb gelezen. Ik hou van je, Anne Brontë!
2 september 2020
Ik gaf dit boek vijf sterren op Goodreads. Het is een enorm goed boek. Ik vond het net zo goed geschreven, maar in verhaal veel sterker dan Agnes Grey. Mijn volgende Brontë boek wordt ‘Villette’, het laatste boek van Charlotte Brontë.
